Bij ernstige diarree bij volwassen paarden wordt zelden een (bacteriële) oorzaak vastgesteld. Slappe faeces door worminfestaties of colitis door niet-steroïdale ontstekingsremmers dienen onderscheiden te worden van een bacteriële oorzaak en vragen geen antibacteriële behandeling. Antibacteriële middelen kunnen zelf diarree in de hand werken door een dysbacteriose.

Diarree bij paarden kan voortkomen uit de intestinale fase van een Salmonella infectie. Slappere faeces worden dan gecombineerd gezien met algemene symptomen, zoals koorts, anorexie en depressie. Deze vorm van salmonellose kan zelflimiterend zijn en de dieren kunnen herstellen zonder antibacteriële behandeling na enkele dagen. Bij een acute salmonellose infectie wordt diarree voorafgegaan door ernstige algemene symptomen (koorts, neutropenie, anorexie, eventueel milde kolieksymptomen en shock). Zowel de frequentie als het volume aan faeces is verhoogd en deze hebben een onaangename geur, zijn waterig en kunnen slijm en bloed bevatten. Ook chronische diarree kan optreden. Paarden kunnen zeer lang asymptomatische drager zijn van de kiem. Dergelijke dragers kunnen onder invloed van stress, onderdrukking van de immuniteit of verstoring van de normale darmmicrobiota opnieuw vermeerdering en uitscheiding vertonen met contaminatie van de omgeving als gevolg.

Clostridium perfringens type A bij het paard kan ontstaan wanneer de darmmicrobiota verstoord wordt. Risicofactoren zijn al diegene die de darmmicrobiota uit evenwicht brengen zoals antibacteriële therapie, voederveranderingen enz. Naast een slecht ruikende en bloederige diarree kunnen shock symptomen optreden.

1. Preventie:

• Predisponerende factoren moeten zoveel mogelijk uitgeschakeld worden:
• stressfactoren en overbevolking vermijden
• regelmatig ontwormen
• proteïnerijk en ruwe celstofarm voeder vermijden
• geen plotse voedingsveranderingen doorvoeren
• angdurige periodes van vasten vermijden
• antibacteriële therapie vermijden
• Met Salmonella geïnfecteerde dieren moeten afgezonderd worden en reiniging en ontsmetting van de omgeving en hygiënische maatregelen zijn vereist om overdracht via voorwerpen te voorkomen tot 1 maand na herstel. Niet-aangetaste dieren moeten opgevolgd worden.
• Ook in geval van C. perfringens type A infecties is het aan te bevelen aangetaste dieren te isoleren en de omgeving te ontsmetten (met een sporendodend middel).
• Er is geen efficiënt vaccin voorhanden tegen bacteriële oorzaken van diarree.

2. Lokale behandeling:

• -

3. Systemische behandeling:

• Er dient snel ingegrepen te worden. Intensieve vocht- en anti-shocktherapie en niet-steroïdale ontstekingsremmers (NSAIDs) staan centraal in de behandeling van diarree en worden ten zeerste aanbevolen (geen NSAIDs in geval van NSAID-geïnduceerde colitis). Antibacteriële behandeling bij diarree is controversieel, omdat deze de diarree verder in de hand kan werken. Antibacteriële therapie wordt vooral aangewend bij koorts, ernstige neutropenie of wanneer ondersteunende behandeling geen resultaat oplevert.
• Na stabilisatie van de algemene symptomen kan gedurende 3 dagen een behandeling met een filtraat van mest of colon- en cecuminhoud van gezonde paarden opgegoten worden via een neus-slokdarmsonde om de microbiota te herstellen.