Apicale infecties van maaltanden worden frequent gezien bij paarden. Deze infectie zal zich meestal uitbreiden naar de direct omliggende structuren wat resulteert in het ontstaan van een drainerende fistel (doorheen de huid naar buiten, tot in de sinus, via het periodontaal ligament naar de mond). Vooral anaërobe kiemen zoals Bacteroides spp., Fusobacterium spp., Peptostreptococcus spp, … worden met dergelijke infecties geassocieerd.

Mogelijke oorzaken zijn hematogeen (vooral jonge paarden tijdens wisseling), diepe periodontale infectie, tandfractuur of verspreiding vanuit een diepe infundibulaire cariës.

De omvang van een apicale infectie kan pas goed in kaart gebracht worden door een combinatie van een mondonderzoek met tandenspiegel of dentaal scoop en radiografie of CT.

Infectie van de periodontale structuren of periodontitis (tandvlees, periodontaal ligament, tandcement, alveolair botweefsel) is het gevolg van de aanwezigheid van een abnormale ruimte tussen tanden (diastema) gevuld met fermenterende voedselresten waarin vooral obligaat anaërobe kiemen (zowel Gram-positief als Gram-negatief) een belangrijke rol spelen. Ook spirochaeten worden hiermee geassocieerd.

1. Preventie:

• Het op regelmatige basis (1-2x/jaar) uitvoeren van een gebitscontrole laat identificatie en behandeling van predisponerende factoren toe (abnormale wisseling melktanden, afwijkende slijtagepatronen, cariësprocessen, …).

2. Lokale behandeling:

• Bij een ernstige apicale infectie is enkel systemische behandeling met een antibacterieel middel (zie verder) weinig zinvol en is een combinatie met extractie van de geïnfecteerde kies aangewezen.
• Lokale behandeling van periodontitis bestaat uit: uitruimen van diastema, desinfectie met verdund desinfectans, opvullen diastema, verbreden diastema.

3. Systemische behandeling:

• Systemische behandeling van acute apicale infecties kan succesvol zijn indien radiografische veranderingen in de wortelregio van de aangetaste kies heel beperkt zijn en er geen directe verbinding bestaat tussen de wortelregio en de mondholte (bv. via een fistel langsheen het periodontaal ligament). In dit geval is een langdurige behandeling noodzakelijk (1-2 maanden). In alle andere gevallen is extractie van de geïnfecteerde kies de enige oplossing.
• Enkel diepe periodontale infectie wordt nabehandeld met antibiotica en niet-steroïdale ontstekingsremmers gedurende een korte periode van 5-7 dagen. Deze aandoening vereist een intensieve opvolging met regelmatige herhaling van het mondonderzoek en de lokale behandeling. Volledige genezing is afhankelijk van de leeftijd van het dier en de specifieke oorzaak van het ontstaan van diastemata.