Glaesserella parasuis is een normale bewoner van de neus en tonsillen. Onder invloed van stressfactoren kan de kiem in de bloedbaan komen en verschillende serosae en gewrichtskapsels aantasten. Er ontwikkelt zich dan een fibrineuze ontsteking typisch voor ‘Glässer disease’. De ontstoken serosae zullen in een latere fase veelal vergroeien met stoornissen in darmperistaltiek en belemmering van long- en hartfunctie tot gevolg. Naast sterfte wordt dan ook een groeiachterstand frequent waargenomen. In de literatuur wordt aangenomen dat biggen die met de bacterie in aanraking komen onder dekking van de maternale immuniteit minder klinische Glässer disease ontwikkelen dan naïeve dieren. Ook bij oudere dieren die geen immuniteit hebben treft men frequent Glässer disease of pneumonie ten gevolge van G. parasuis aan. Ook het serotype, gekoppeld aan virulentie, intercurrente ademhalingsziekten en de infectiedruk zijn van belang voor het ontwikkelen van kliniek.